Monte do Faro

O topónimo do monte Faro alude, como o seu nome indica, á súa función de antigo facho. Neste lugar acendíanse lumes para guiar aos barcos ou avisar da chegada da frota inimiga. Este cumio de 231 m sobre o nivel do mar é tamén a sede dun santuario con lenda, o de Nosa Señora do Faro, protectora dos mariñeiros. A súa romaría, moi concorrida, celébrase cada 8 de setembro. A imaxe sae en procesión desde a igrexa de san Xián de Brantuas ata a ermida e volve ao día seguinte.

Antigamente, mentras as embarcacións foron a vela, as mulleres dos mariñeiros viñan ata aquí para cumprir coa tradición de “virar a tella” da capela para que cambiase o vento ou parase a chuvia e os seus homes chegasen a porto sans e salvos.

No adro atópase o monumento de 39 m ao Sagrado Corazón de Xesús (1959) custeado polo emigrante en Sudamérica, Ricardo Pose, e nacido na mesma parroquia de Brantuas. Unha escada de caracol con 133 chanzos permite acceder ao alto para contemplar a mellor panorámica neste tramo de costa e ata onde a imaxinación e a vista o permitan, dos camiños que acabas de percorrer ou dos que aínda tes por diante.