Subín pola correduira

Volvendo de lonxes terras
con suidás no corazón,
vin dispois de longos anos
onde a miña crianza foi:
pasei pola Ponteceso,
cheo de ansia e de temor,
por ver se me conocía
a terra que me criou,
que o corazón vai temendo
n’atopar o que deixou.

Subín pola corredoira,
que afonda-lo tempo soi;
abrín da Bouza a cancela,
que chiou cun triste son;
fun p’lo camiño do Couto,
que vai por riba do arró;
seguín por aquel camiño,
que o carro e o tempo escavou,
e ao pé daquela crus,
que ergueran nosos avós,
contemprei meu val nativo
con triganza e con tembror,
e afogada polas bágoas
escramei con triste voz […]

¿Hacia donde mira Pondal? Sigue su mirada